Zabytkowa przeprawa kolejowa nad doliną Łyny już dawno trafiła do kanonu krajobrazowego Olsztyna. Monumentalne konstrukcje z czerwonej cegły, wtopione w zielone obrzeża starówki, zachwycają – i z dołu, i z góry.

Choć niektórzy upierają się, że należy je określać mianem mostów, powszechnie nazywane są wiaduktami. Pierwsza z bliźniaczych budowli powstała w latach 1871-72, kiedy do Olsztyna dotarła kolej linii Toruń-Królewiec. To przełomowy moment dla miasta, które stało się wówczas ważnym węzłem kolejowym i – nomen omen – wjechało na tory dynamicznego rozwoju. Drugi wiadukt, południowy, powstał 20 lat później. Oba mają po trzy przęsła, ponad 68 m długości i 21,6 m wysokości. Jeden i drugi cieszą oko stylowym wykonaniem. Ich urok docenili już sto lat temu niemieccy twórcy pocztówek.

Do dziś można je podziwiać zarówno stojąc u ich stóp, jak i z okien pociągu. Wystarczy krótka przejażdżka między Olsztynem Zachodnim a Głównym, a otworzą się przed nami rozległe widoki na miasto. Równolegle do Łyny pod wiaduktami biegną dwie ulice: Wyzwolenia i Żarskiej.