Obecny kościół katolicki Matki Bożej Królowej Polski wybudowano jako garnizonowy kościół ewangelicko-augsburski Armii Cesarstwa Niemieckiego. Jego wznoszenie rozpoczęto w 1913 r., a oddano go do użytku w 1915 r. Świątynia powstała według projektu Ludwika Dihma, architekta z Berlina.

Po II wojnie światowej przekształcono ją w katolicki kościół garnizonowy. Obecnie służy on zarówno parafii wojskowej, jak i parafii cywilnej.

Na bryłę budowli składa trójnawowy korpus, transept i wyodrębnione prezbiterium. Jej elementem jest też wieża o wysokości 58 m zwieńczona dwudzielnym hełmem o ostrosłupowych zwieńczeniach.

W prezbiterium zachowały się malowidła ścienne z 1914 r. przedstawiające apostołów i przedwojenna płaskorzeźba „Ostatnia Wieczerza”. Są tam również: wysoki na 2,5 m krucyfiks oraz obraz Matki Bożej Częstochowskiej. Zdobiące wnętrze świątyni polichromie z 1958 r. przedstawiają sceny nawiązujące do chrztu Polski, bitwy pod Grunwaldem i szlaku bojowego Wojska Polskiego podczas II wojny światowej.